Дурныя людзі
то жыў сабе дзед з бабай. І была ў іх дачка. Кажа дзед бабе:
— А што, баба, прымем мы зяця к дачцэ?
А баба кажа:
— Прымем!
Ну і прынялі зяця-салдата.
— А што, баба, прымем мы зяця к дачцэ?
А баба кажа:
— Прымем!
Ну і прынялі зяця-салдата.